In mijn eerste jaar voor de klas was er een bijzondere student, echt eentje die zo heerlijk op je zenuwen kan zitten. Natuurlijk had ik nog niet zo veel vergelijkingsmateriaal (het was immers mijn eerste jaar voor de klas) maar dat ze bijzonder was kon zelfs ik zien.

Natuurlijk had ik nog niet zo veel vergelijkingsmateriaal (het was immers mijn eerste jaar voor de klas) maar dat ze bijzonder was kon zelfs ik zien.

Ze was een aantal jaar ouder dan de rest, woonde al samen, werkte als beveiliger en fokte met honden. Nu hebben hondenfokkers in de dierenartspraktijk sowieso al de naam ‘eigenwijs’ te zijn, en zij deed deze naam goed eer aan. Ze stelde veel vragen (dit is altijd goed natuurlijk), maar had ook veel meningen en vooroordelen en nam geen blad voor de mond. Hierdoor kwam het nogal eens voor dat ze mensen tegen de borst stuitte, niet alleen docenten maar ook medestudenten en toen ze op stage ging kreeg ze ook daar zo nu en dan woorden.

Maar hoe koppig en eigenwijs ze ook was, ze kon ook goed leren, ze wílde ook graag leren en ze had er de hersens en levenservaring voor om vooruit te komen. Twee jaren vlogen voorbij en toen zat ze al in haar examen jaar (natúúrlijk deed ze de opleiding versneld).

Nu is het zo dat ik veel communicatielessen geef aan de laatste jaars, en dan vooral gericht op klantcommunicatie. Hoe ga je om met klanten in verschillende situaties, hoe leer je de behoefte van eigenaar en dier te achterhalen en hoe zorg je voor een prettige klantbeleving en klantenbinding. Het gaat er niet om dat je kostte wat kost je eigen mening op legt of een bepaald product verkoopt. Het gaat erom dat de dieren zo goed mogelijk geholpen worden en om dit voor elkaar te krijgen moet je goed met de baasjes kunnen communiceren.

Het gaat erom dat de dieren zo goed mogelijk geholpen worden en om dit voor elkaar te krijgen moet je goed met de baasjes kunnen communiceren.

Op een dag kwam de student naar me toe en gaf me het grootste compliment, ze zei: “Vaak zit ik in een situatie en dan denk ik bij mezelf “wat zou Brenda doen?”. Ik heb geleerd “een beetje meer Brenda” te zijn af en toe.

Een beetje meer Brenda is op werk blijven hangen, en vaak krijg ik van mijn collega’s te horen dat ze een beetje meer Brenda nodig hebben of willen zien bij de studenten.

Deze student is overigens een enorm goede paraveterinair dierenartsassistent geworden. Ik zou haast zeggen tegen alle verwachtingen in, maar dan doe ik haar te kort. Want wie zo een enorm sterk karakter heeft, maar óók de wil om te leren én zich durft open te stellen, kan niet anders dan datgene bereiken dat ze voor ogen heeft.

En! Ze staat tegenwoordig één dag in de week voor de klas, voor mijn klas, op mijn school, en ik kon niet trotser zijn.

---

Een beetje meer Brenda… wat dat is? Lees mijn blogs en vorm je eigen mening. Ik geloof niet echt dat iedereen een beetje meer Brenda hoeft te zijn. Maar ik kan je wel vertellen/laten zien hoe een beetje meer Brenda er uit ziet!